Deze namiddag had ik mantelzorgcafé.
Als vrijwilliger maak ik een praatje met de mantelzorgers, verbind ik hen met elkaar of kunnen ze beroep op me doen om bij hun zorgbehoevende te blijven tijdens “het café”.
Deze namiddag was het thema “dementie”.
Het is de tweede keer dat we dit thema aankaarten en telkens blijft het lang bij me hangen.
Het is voor de persoon met dementie zelf heel erg om hiermee door het leven te moeten gaan.
Maar ook voor de directe omgeving is het belastend.
Deze mantelzorgers krijgen te maken met heel veel emoties (verdriet, boosheid, blijdschap, agressie,…) en moeten keer op keer hun draag- en daadkracht aanspreken.
Voor de mantelzorger zelf kan het soms wel eens te veel worden.
Energieverlies, verlies van een dierbare die ze soms niet meer herkennen, sociale isolatie of schuldgevoel zijn nog maar een paar van de zaken waar ze tegenaan kunnen lopen.
Erover praten en hulp toelaten kan op sommige momenten enige verlichting geven.
Ik heb veel bewondering voor alle mantelzorgers die elke dag opnieuw vanuit liefde hun partner, ouder, kind, vriend of gebuur ondersteunen.
Ben jij mantelzorger? Herken je dit?
Ook ik sta klaar voor jullie mantelzorgers. Neem gerust contact met me op. ?